Familie Jacco

Sjakies blog: Een rugtas vol ‘Ans’

Mijn laatste blog is een tijdje terug. Oorzaak? Weinig inspiratie. Genoeg gebeurd de laatste maanden, ook bij de KNLTB, zelfs veel hele leuke dingen. Denk bijvoorbeeld aan de 2e digitale week voor leraren met 10 inspirerende webinars (met maar liefst 1750 kijkers) en daarnaast ook zeker aan de zege van Wesley Koolhof in de ATP-dubbelfinales afgelopen weekeinde en Jesper de Jong die jongens uit de Top 200 klopt. Ik was gewoon murw van alle gebeurtenissen, inclusief corona natuurlijk. Daarnaast afgelopen periode veel interviews gegeven; het was van mijn kant gewoon een beetje op.

Daar kwam op een rare manier verandering in. Mijn moeder overleed eind oktober. En ineens was daar mijn afscheidsverhaal én de inspiratie; wat had Ans me meegegeven? Doe ik daar nog iets mee en merken de mensen om me heen daar iets van? Heb ik veel ‘Ans’ in mijn rugtas?

Het woord rugtas gebruik ik vaak. In de mijne zitten dingen die mijn pad hebben bepaald en nog steeds mijn dagelijks functioneren en gedrag bepalen. Een fiks deel daarvan heeft mijn moeder erin gestopt. Wat zoal?

Sommige dingen klinken wat stichtelijk, maar ik zal er een kleine tennis vertaling aan toevoegen, hoewel ik hoop en denk dat het ook voor grotere tennis overstijgende onderwerpen zal gelden:

Heb uw naaste lief, misschien nog wel meer dan jezelf; als je dubbelt zul je gek moeten zijn op je maatje, als je tenminste echt iets moois wil realiseren.

Je mag zeggen dat je je niet top voelt, maar aub niet blijven zeuren en klagen; in tennis speel je misschien vijf wedstrijden per jaar waarin je topfit bent, daar gaat je tegenstander niet op wachten. Je moet er toch gewoon staan, hoe je je ook voelt. Niet zeuren, maar gaan.

Een glas is altijd halfvol in plaats van half leeg; hoe moeilijk het ook is om te presteren, blijf erin geloven. Ik word niet voor niets mijn hele leven al ‘naïef’ 😉 positief genoemd.

Je knokt en doet je best binnen je mogelijkheden; niet zomaar opgeven ben je aan jezelf verplicht, maar zeker ook aan de mensen die je de kans hebben gegeven.

Incasseren en accepteren; hoe vaak komt de bal precies daar waar jij hem graag wil hebben? Niet vaak. Je zult er veel en vaak iets aan moeten doen om de beste oplossing te vinden voor een situatie.

Probeer altijd jezelf te blijven en je eigen pad en gedachten te volgen; probeer niet teveel van anderen afhankelijk te zijn. Natuurlijk kun je en moet je soms hulp van anderen gebruiken om verder te komen. Maak er dan dankbaar gebruik van, maar word er niet afhankelijk van.

Geniet van het nu en blijf niet te lang in het verleden hangen of met de toekomst bezig; ik kan hem zo naar een tenniswedstrijd vertalen: tuurlijk moet je dat punt zo goed mogelijk spelen, maar kijk niet te lang terug of vooruit. Speel en geniet, punt voor punt.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ans stopte nog veel meer in mijn rugtas. Ik hoop dat de mensen om mij heen, privé, maar ook in mijn werk, bij de clubs,  sponsors of meetings waar ik kom deze hand van Ans in mijn werk zien.

Dat het met de KNLTB hartstikke goed gaat, daar wordt momenteel al genoeg over geschreven. Richting de feestdagen maar eens even een blog over een iets andere boeg. Vond ik nodig en fijn en helpt mij in mijn verwerkingsproces.